Βλαισός μέγας δάκτυλος

Τι είναι η παραμόρφωση “κότσι”;

Πώς δημιουργείται το κότσι;

Η κληρονομικότητα παίζει κάποιο ρόλο;

Πώς αντιμετωπίζεται το κότσι;

Τι σημαίνει χειρουργική διόρθωση;

Πόσο χρονικό διάστημα διαρκεί η αποκατάσταση;

Ο βλαισός μέγας δάκτυλος (Hallux Valgus) είναι παθολογία της βάσης του πρώτου δακτύλου. Ο ιατρικός όρος ¨βλαισός¨ περιγράφει την απόκλιση του δακτύλου προς τα έξω (προς το μικρό δάκτυλο) σε σχέση με την μέση γραμμή του σώματος. Λόγω αυτής της παραμόρφωσης και της γωνίωσης της άρθρωσης, το δέρμα της περιοχής τρίβεται στο εσωτερικό του υποδήματος, ιδίως όταν αυτό έχει στενή γραμμή. Προφανώς αυτό είναι και το αίτιο της διόγκωσης και του ερεθισμού των μαλακών μορίων της περιοχής. Η κατάσταση αυτή αναφέρεται από τους ασθενείς ως “κότσι”, λόγω της διόγκωσης που εμφανίζεται στο πλάι της πρώτης μεταταρσιοφαλαγγικής αρθρώσεως, η οποία δίνει την λανθασμένη εντύπωση ότι είναι διόγκωση του οστού, αλλά στην πραγματικότητα το μεγαλύτερο μέρος της διόγκωσης είναι η κεφαλή του μεταταρσίου που αρχίζει να αποκαλύπτεται λόγω της απόκλισης του δακτύλου, ενώ συμπληρωματικά μόνο συμμετέχουν η πάχυνση των γύρω ιστών (αρθρικός θύλακος) και μια μικρή ανωμαλία του οστού. Ο βλαισός μέγας δάκτυλος δεν είναι μια απλή παθολογία όπως αναφέρει η ονομασία της, αλλά μια σύνθετη παραμόρφωση του πρώτου δακτύλου που συχνά συνοδεύεται από παραμόρφωση και συμπτώματα και των υπολοίπων δακτύλων.

Το βασικό αίτιο εμφάνισης είναι η κληρονομικότητα, ιδίως όταν εμφανίζεται κατά την εφηβεία. Μεγάλη συζήτηση έχει γίνει στην επιστημονική κοινότητα για τον ρόλο των υποδημάτων επίσης ως αίτιο της παραμόρφωσης. Αν και δεν έχει επιβεβαιωθεί επιστημονικά, το μη ανατομικά σχεδιασμένο υπόδημα θεωρείται το δεύτερο μεγαλύτερο αίτιο εκδήλωσης βλαισού μέγα δακτύλου. Εκτός της κληρονομικότητας και του υποδήματος, αίτια εμφάνισης της παραμόρφωσης αποτελούν και κάποιες ανατομικές διαταραχές όπως: βλαισοπλατυποδία, μη φυσιολογική πρόσφυση του οπίσθιου κνημιαίου τένοντα, αφύσικα μακρύ μεγάλο δάκτυλο, διαταραχές της κλίσης των αρθρικών επιφανειών που σχηματίζουν τη μεταταρσιοφαλαγγική άρθρωση κ.ά.

Τα συμπτώματα που εμφανίζουν οι ασθενείς, πέρα του αισθητικού αποτελέσματος της παραμόρφωσης, είναι ερεθισμός και ερυθρότητα του δέρματος της περιοχής, επώδυνη ψηλαφητικά διόγκωση και παρουσία πόνου κατά την βάδιση. Προχωρημένη παραμόρφωση μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα στο δεύτερο δάκτυλο. Χαρακτηριστικό επίσης είναι ότι τα άτομα που πάσχουν από βλαισό μέγα δάκτυλο αγοράζουν υποδήματα μεγαλύτερου μεγέθους, ενώ οι γυναίκες δε μπορούν να φορέσουν υποδήματα με ψηλό τακούνι. Η διάγνωση περιλαμβάνει προσεκτική λήψη  ιστορικού και λεπτομερή κλινική εξέταση. Είναι πολύ σημαντικό να διαπιστωθούν τυχόν συνοδές παθολογίες και να εξηγηθούν με λεπτομέρεια στον πάσχοντα, ώστε σε περίπτωση χειρουργικής αντιμετώπισης να μη δημιουργηθούν λανθασμένες προσδοκίες. Ο παρακλινικός έλεγχος με ακτινογραφίες είναι πολύ σημαντικός για την επιλογή του είδους της επέμβασης από τον ιατρό. Η αντιμετώπιση της παραμόρφωσης εξαρτάται από το μέγεθος του προβλήματος που προκαλεί. Αρχικά οι περισσότερες περιπτώσεις μπορούν να αντιμετωπισθούν συντηρητικά, με τροποποίηση του υποδήματος, ασκήσεις, προσαρμογή δραστηριοτήτων, νυκτερινούς νάρθηκες. Σε περίπτωση που τα συμπτώματα εμμένουν ή επιδεινώνονται τότε η λύση είναι χειρουργική.

Δύο λοιπόν τρόποι υπάρχουν για να αντιμετωπιστεί ο βλαισός μέγας δάκτυλος. Ή αλλάζει το σχήμα και το μέγεθος του παπουτσιού ή το σχήμα και το μέγεθος του ποδιού. Χειρουργική επέμβαση για κοσμητικούς μόνο λόγους σπάνια ενδείκνυται, παρά μόνο σε κάποιον έφηβο με προχωρημένη παραμόρφωση, επιδείνωση των συμπτωμάτων και οικογενές ιστορικό.  Έχουν καταγραφεί πάνω από 130 διαφορετικές επεμβάσεις για την αντιμετώπιση της πάθησης. Ο στόχος όλων είναι ο ίδιος, η αφαίρεση της διόγκωσης, ο επαναπροσανατολισμός των οστών που σχηματίζουν το μεγάλο δάκτυλο και η ισορροπία των μαλακών μορίων γύρω από την άρθρωση. Σε κάποιες περιπτώσεις ήπιας διόγκωσης που προκαλεί όμως συμπτώματα, μπορεί η επέμβαση να περιορισθεί μόνο στα μαλακά μόρια. Στις άλλες περιπτώσεις απαιτείται και οστεοτομία του πρώτου μεταταρσίου.

Η μετεγχειρητική αποκατάσταση περιλαμβάνει άμεση φόρτιση του ποδιού με την χρήση βακτηριών και ειδικού υποδήματος για 6-8 εβδομάδες. Σε βαριές περιπτώσεις απαιτεί έως και 2 μήνες για να ανακτήσουν τα πόδια την παλαιά τους ευκινησία, να φορέσουν άνετα υποδήματα και να επανέλθουν σε πρότερες δραστηριότητες.

Συνοψίζοντας, ο βλαισός μέγας δάκτυλος είναι μια σύνθετη παραμόρφωση του μεγάλου δακτύλου, στην οποία βασικό ρόλο παίζουν η κληρονομικότητα και το είδος του υποδήματος, ενώ συμμετέχουν και οι ανατομικές ιδιαιτερότητες όλου του ποδιού. Τα βασικά συμπτώματα είναι πόνος στο σημείο της διόγκωσης με την ψηλάφηση ή με την βάδιση και η αντιμετώπιση του είναι αρχικά συντηρητική και εφόσον τα συμπτώματα εμμένουν ή επιδεινώνονται, χειρουργική. Είναι λοιπόν μια ιατρική πάθηση και όχι απλά ένα θέμα αισθητικής, για το οποίο θα πρέπει στα αρχικά στάδιά της να ανατρέξουμε για ιατρική συμβουλή και κατάλληλη αντιμετώπιση, διότι με τις σωστές οδηγίες και προσαρμογή των υποδημάτων μπορεί να σταματήσει η εξέλιξη της πάθησης. Αλλά και σε περίπτωση που τα συμπτώματα εμμένουν και κριθεί απαραίτητη η χειρουργική αντιμετώπιση, εφόσων δεν έχει αναπτυχθεί αρθρίτιδα στην άρθρωση (έγκαιρη αναζήτηση ιατρικής βοήθειας), έχει πολυ καλά τόσο λειτουργικά όσο και αισθητικά αποτελέσματα.

Τραυματισμός απο υπέρχρηση

Tραυματισμός από υπέρχρηση Υπάρχουν  δύο τύποι των τραυματισμών: οι οξείες κακώσεις και οι τραυματισμοί από  υπέρχρηση.Οι οξείς τραυματισμοί είναι συνήθως το αποτέλεσμα ενός μεμονωμένου τραυματικού

ΔΙΑΒΑΣΤΕ